JAK NAPRAWIĆ ZARYSOWANIA I PĘKNIĘCIA NA TYNKACH?
Rysy na tynkach najczęściej powstają poprzez skurcze tynku, naturalne naprężenia materiałów lub wady konstrukcyjne. Jeśli rysy nie stanowią nieprawidłowości w konstrukcji budynku, można podjąć się ich naprawy we własnym zakresie. Jak więc naprawić rysy pęknięcia na ścianach?
Nim weźmiemy się za prace związane z naprawą tynku, najpierw należałoby ustalić źródło oraz charakter rys czy pęknięć.
Sposób naprawy powierzchni zależeć będzie od:
- stopnia uszkodzenia,
- rodzaju, szerokości i głębokości rysy,
- okresu jej powstania.
Podstawową kwestią będzie zmniejszenie odkształceń konstrukcji obiektu, zlikwidowanie lub zminimalizowanie ich przyczyn, usunięcie wilgoci ze ściany i tynku.
Jakie są sposoby na likwidacje rys?
Rysy nierozwijające się o szerokości poniżej 0,5 mm, spowodowane skurczem tynku lub naturalnymi naprężeniami materiałów, można zlikwidować poprzez:
- wypełnienie rys metodą iniekcji – materiałem wypełniającym będzie modyfikowany zaczyn cementowy lub mikrocementowy a także masa szpachlowa odpowiednia do konkretnego rodzaju tynku.
- naniesienie na rysy specjalnej powłoki malarskiej na bazie trwale elastycznych żywic akrylowych (poza rysami konstrukcyjnymi) lub akrylu do ścian.
Z uwagi, że preparaty chemiczne muszą być stosowane w odpowiednim stężeniu i z prawidłowo z przewidzianą dla nich technologią, należy podczas prac przygotowawczych, z zastosowaniem środka gruntującego, masy szpachlowej lub specjalnej powłoki malarskiej przestrzegać zaleceń producenta.
Przed nałożeniem środków naprawczych chemii budowlanej trzeba zapewnić podłożu wymaganą nośność, zwartość, stabilność i czystość. Podłoże musi być równe oraz oczyszczone z kurzu, smaru, resztek farb, pleśni i glonów. Powinno być również wolne od pęknięć i wykwitów solnych. Do odtłuszczenia podłoża można zastosować aceton, etanol, izopropanol itp. Zastosowanie na nieoczyszczonym podłożu z powłokami o spoiwie organicznym rozpuszczalnikowych środków gruntujących może spowodować rozpuszczenie tych powłok, pęcznienie lub spękanie.
Środki gruntujące muszą zapewnić dobrą przyczepność oraz odporność na środowisko alkaliczne. Większość podłoży i zapraw tynkarskich wykazuje odczyn silnie alkaliczny, dlatego zastosowanie preparatu, który nie spełnia tego warunku, może doprowadzić do uszkodzenia warstwy gruntującej lub jej zaniku.
Rysy o rozwarciu od 0,5 do 1 mm likwiduje się poprzez wykonanie elastycznego połączenia. Takie rysy można zwalczyć przy pomocy specjalnych, elastycznych, polimerowo-cementowych zapraw, powłok modyfikowanych tworzywami sztucznymi, mas bitumicznych a także za pomocą szpachlowania.
Do naprawy rysy możemy zastosować taśmę reperacyjną, wzmacniającą brzegi rys. Wyróżniamy:
- Taśmę z włókniny polipropylenowej – najpierw należy wypełnić rysę zaprawą, a następnie przykleić taśmę i wtórnie nanieść warstwę zaprawy.
- Taśmę z włókna szklanego – przykleja się na rysę i za pomocą metalowej szpachli wciska zaprawę szpachlową do środka rysy.
Zaprawa polimerowo-cementowa – czym powinna się charakteryzować?
Zaprawa polimerowo-cementowa stosowana do naprawy rys powinna:
- zachować elastyczność w minusowej temperaturze,
- mieć właściwości odporne na mróz i sole odladzające,
- zapewniać dyfuzję pary wodnej,
- hamować karbonatyzację,
- być szczelna dla chlorków, trudnopalna i odporna na przerastanie korzeniami
- mieć dopuszczenie jako system WHG
Podłoże należy zagruntować szpachlówką, a następnie nałożyć warstwę wierzchnią zgodnie ze specyfikacja producenta.
Akryl do ścian na rysy
To materiał, którym również wypełnia się szczeliny i zarysowania. Może stanowić doskonały materiał wygładzający dowolną powierzchnię ścian oraz podkład pod późniejsze malowanie. Akryl dozuje się za pomocą pistoletu do wyciskania gęstej masy z kartuszy. Po jego aplikacji należy powierzchnię wygładzić na mokro, zaś wyschniętą warstwę zetrzeć drobnym papierem ściernym, następnie czyścic z pyłu i pomalować.
Jeśli uszkodzenia tynku nie są możliwe do naprawy lub ich koszt byłby wysoki, to ostatecznie należy wykonać nowy tynk z uwzględnieniem kompatybilności i trwałości podłoża.